مناجات ناب عرفا

 

هو

 

ای خدا این درد را درمان مکن               وی خدا ! این عشق را پایان مکن

 

    سایه ی سلطان عشق راد را               دور از عشّاق سرگردان مکن

 

سالکان راه عشق خویش را                      ره بخود ده ، در رَهَت حیران مکن

 

ای خدا ! جان را به وصل خود رسان             بعد از آن این وصل را هجران مکن

 

ای خدا ! میخانه ی عشاق را                تا ابد معمور کن، و یران مکن

 

آتش ِ عشقی که در دلهای ماست                شعله ور کن ، قسمت خامان مکن

 

خرّم آور باغ جان، چون نو بهار                 چون خزان ، پژمرده و بی جان مکن

 

مست خمرعشق ساقیّ ِ توایم               زایل این مستی ازین مستان مکن

 

بلبلان گلشن عشق توایم                      بال ده ، از گلشنت پرّان مکن

 

تاجران دولت عشقیم ما                   رغم دزدان ربح ده ،تاوان مکن

 

پادشاهان جهان عقل را                   بر سر عشّاق خود سلطان مکن

 

آل هاشم را که مردان تواند               ذِلّه ی ظلم بنی مروان مکن

 

من که باشم تا بگویم: ای خدا !                از کَرَم این می کُن، امّا آن مکن

 

راز خود را چون عیان کردی به راز            کن فزون این راز را، پنهان مکن